Στην εμφάνιση του νοσήματος παίζουν ρόλο τόσο η γενετική προδιάθεση, που οδηγεί σεδιαταραχή του φραγμού του δέρματος, όσο και η επίδραση εξωγενών ερεθιστικών παραγόντων. Παράγοντες που επιδεινώνουν την ατοπική δερματίτιδα είναι:
- η ξηρότητα του δέρματος λόγω συχνού πλυσίματος,
- η χρήση “σκληρών” σαπουνιών και απορρυπαντικών,
- μολύνσεις από βακτήρια (κυρίως St.Aureus),μύκητες και ιούς,
- το ψύχος και η υγρασία,
- τα μάλλινα και συνθετικά ρούχα,
- κάποιες τροφές (πχ γάλα, σιτάρι, αυγό, ξηροί καρποί, κα)
- το stress, κα.
Εκδηλώνεται με την εμφάνιση ρόδινην ή ερυθρών κηλίδων με λέπι ή φυσσαλίδες ή εφελκίδες (ορρώδεις κρούστες), που συνοδεύονται από φαγούρα. Στα βρέφη εντοπίζονται κυρίως στα μάγουλα και στις εκτατικές επιφάνειες των άκρων, ενώ στα παιδιά και στους ενήλικες απαντώντα ιστην εσωτερική πλευρά των αγκώνων, πίσω από τα γόνατα, στα βλέφαρα, στο λαιμό, στα χέρια, αλλά και σε οποιοδήηποτε σημείο του σώματος. Χαρακτηριστικό είναι ο συνοδός κνησμός!
Επειδή η ατοπική δερματίτιδα είναι μια χρόνια και επίμονη κατάσταση, ο ασθενής θα πρέπει να ακολουθεί ένα συγκεκριμένο τρόπο περιποίησηςτου δέρματός του, με ειδικά σαπούνια και συχνή ενυδάτωση, ώστε να αποφεύγονται οι εξάρσεις. Αναπόφευκτη, βέβαια, είναι η χρήση τοπικής ή συστηματικής φαρμακευτικής αγωγής για να περιορίσουμε τις εκδηλώσεις της νόσου, ιδιαίτερα σε περιόδους που η έκτασή της επιρρεάζει την καθημερινότητα του ασθένους.
Ο Δερματολόγος, έχοντας στη θεραπευτική του φαρέτρα μια πληθώρα φαρμάκων και καλυντικών, μπορεί να βοηθήσει τους ασθενείς με ατοπική δερματίτιδα, επιλέγοντας το κατάλληλο θεραπευτικό σχήμα, ανάλογα με τη βαρύτητα της δερματοπάθειας τους.