Τι είναι
H λεύκη είναι μια συχνή επίκτητη δερματοπάθεια που χαρακτηρίζεται από υποχρωμία του δέρματος. Προσβάλλει όλες τις φυλές, εμφανίζεται εξίσου και στα δύο φύλα και η συχνότητά της ανέρχεται στο 1-2% στο γενικό πληθυσμό. Μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία, ωστόσο στο 95% των περιπτώσεων εμφανίζεται πριν απ’ την ηλικία των 40. Προς το παρόν δεν έχει επαληθευτεί η κληρονομικότητα της νόσου, πιστεύεται όμως ότι μπορεί να είναι κληρονομική, καθώς στο 25-30% των περιπτώσεων η πάθηση είναι οικογενής.
Πού οφείλεται
Έχουν προταθεί διάφορες θεωρίες σχετικά με την παθογένεια της νόσου, όπως η αυτοάνοση θεωρία, όπου ενοχοποιείται η αυτοάνοση καταστροφή των μελανοκυττάρων και στηρίζεται στη συνύπαρξή της με άλλα αυτοάνοσα νοσήματα, όπως ο υπο- και υπερθυρεοειδισμός, η θυρεοειδίτιδα Hashimoto, ο ινσουλινοεξαρτώμενος σακχαρώδης διαβήτης, η γυροειδής αλωπεκία κ.α., η νευρογενής θεωρία που υποστηρίζει ότι ένας νευροχημικός παράγοντας, πιθανώς η επινεφρίνη, οδηγεί στην καταστροφή των μελανοκυττάρων και τέλος η θεωρία αυτοκαταστροφής των μελανοκυττάρων.
Πώς εμφανίζεται
Οι τυπικές βλάβες της λεύκης είναι καλά περιγεγραμμένες λευκές κηλίδες με διάμετρο από λίγα χιλιοστά μέχρι πολλά εκατοστά. Ταξινομείται στην εντοπισμένη, την τμηματική η οποία καταλαμβάνει ένα μέρος του σώματος π.χ. ένα χέρι ή μια πλευρά του προσώπου και σπάνια εξελίσσεται στην γενικευμένη μορφή, την γενικευμένη όπου παρουσιάζονται βλάβες σε διάφορα μέρη του σώματος συνήθως συμμετρικές, και τη λεύκη των βλεννογόνων.
Η νόσος εξελίσσεται βραδέως με την πάροδο των ετών, με τις βλάβες είτε να αυξάνονται σε μέγεθος και να συνενώνονται είτε να εμφανίζονται νέες. Επίσης σε ένα ποσοστό 15-25% των περιπτώσεων παρατηρείται αυτόματη αποκατάσταση του χρώματος.
Πώς θεραπεύεται
Μέχρι σήμερα η θεραπεία της λεύκης δεν είναι απόλυτα ικανοποιητική. Υπάρχουν αρκετές θεραπευτικές επιλογές, καμία ωστόσο δεν προσφέρει ριζική ίαση.
Μία πιθανή θεραπεία είναι η φωτοχημειοθεραπεία (PUVA) η οποία αποτελείται από συνδυασμό ψωραλενίων από το στόμα και έκθεση στην υπεριώδη ακτινοβολία (UVA). Επίσης, ορισμένες μελέτες έχουν δείξει ικανοποιητικά αποτελέσματα με τη χρήση τοπικών κορτικοστεροειδών και αναστολέων καλσινευρίνης. Τέλος, σε περιπτώσεις εντοπισμένης, σταθερής και μη εξελισσόμενης λεύκης και όταν οι προηγούμενες θεραπείες έχουν αποτύχει, προτείνεται η χειρουργική αποκατάσταση με ομόλογα μοσχεύματα.
Σε όλους τους ασθενείς ανεξαιρέτως συστήνεται η χρήση αντηλιακού με υψηλό δείκτη προστασίας και, αν το επιθυμούν, η κάλυψη των βλαβών με ειδικές χρωστικές.