Οι μυρμηκίες αποτελούν τις πιο συχνές ιογενείς δερματικές βλάβες. Ανήκουν στα ιογενή νοσήματα (ιοί των ανθρώπινων θηλωμάτων HPV-Human Pappiloma Virus).
Εμφανίζονται στο δέρμα (πρόσωπο, κορμός και άκρα) και διακρίνονται σε κοινές μυρμήκιες, μυρμηκίες παλαμών πελμάτων , δίκην μωσαϊκού και επίπεδες.
Είναι πολύ συχνό νόσημα με επίπτωση έως και 33% στα παιδιά και 3.5% στους ενήλικες ενώ αποτελούν το 10-20% των επισκέψεων στα δερματολογικά ιατρεία. Η διάρκεια της νόσου αν αυτή αφεθεί χωρίς θεραπεία είναι 5-10 έτη στους ενήλικές. Στα παιδιά υπάρχει μία πιθανότητα αυτόματης υποστροφής εντός 2 ετών.
Που οφείλονται οι μυρμηκίες?
Έχουν αναγνωριστεί περισσότεροι από 200 γενότυποι HPV με συγκεκριμένους εξ αυτών να προκαλούν συγκεκριμένες βλάβες. Ο ιός εισέρχεται μέσω κάποιας λύσης της συνέχειας του δέρματος γι΄αυτό και οι τραυματισμοί καθώς και το ατοπικό δέρμα αποτελούν το συνηθέστερο σημείο εισόδου του. Η μετάδοση του γίνεται από άτομο σε άτομο (συχνά στα κολυμβητήρια, γυμναστήρια ή ενδοοικογενειακά) χωρίς να αποκλείεται και η μετάδοση του από το περιβάλλον).
Που εντοπίζονται?
Συχνά σημεία είναι το πρόσωπο και οι άκρες χείρες (ομαλές μυρμηκίες), η περιοφθαλμική χώρα και τα δάχτυλα – περιονύχιο (κοινές μυρμηκίες) όπως και οι παλάμες και τα πέλματα (παλαμοπελματιαίες μυρμηκίες).
Κλινικά ανάλογα με τον τύπο μυρμηκίας έχουμε και την αντίστοιχη εικόνα. Οι επίπεδες/ομαλές μυρμηκίες αφορούν σε επίπεδες ροζ/χρώμα του δέρματος βλατίδες, πολυάριθμες και συρρέουσες, συχνά δύσκολα ορατές με γυμνό μάτι. Οι κοινές μυρμηκίες έχουν μυρμηκιώδη υφή ως υπερκερατωσική προσεκβολή του δέρματος. Οι παλαμοπελματιαίες τέλος συχνά συγχέονται με κάλους ή τύλους, χαρακτηρίζονται όμως από διακοπή των δερματογλυφικών και μαύρα στίγματα που αντιστοιχούν στα θρομβωμένα αγγεία.
Πρέπει να θεραπεύονται και πώς?
Η θεραπευτική τους αντιμετώπιση εξαρτάται από τον τύπο και αριθμό των βλαβών αλλά και την ηλικία του ασθενούς. Η αυτόματη υποστροφή στα παιδιά δεν αποκλείεται γι’αυτό και η προσέγγιση watch and wait δεν αποκλείεται αν πρόκειται για μία μεμονωμένη βλάβη. Δε συνίσταται εντούτοις λόγω του κινδύνου μετάδοσης αλλά και αυτοενοφθαλμισμού.
Συνήθως προτιμάται κάποια καταστροφική μέθοδος είτε με τοπικά σκευάσματα στο σπίτι είτε με θεραπείες στο ιατρείο. Ο Δερματολόγος εκτιμώντας εξατομικευμένα την κάθε περίπτωση θα επιλέξει την ορθή θεραπεία και τακτική παρακολούθηση για το πρώτο διάστημα.