Οι σπίλοι αποτελούν καλοήθεις βλάβες του δέρματος. Εμφανίζονται συνήθως στην παιδική και νεαρή ενήλικη ζωή του ατόμου. Ακολουθούν τη φυσική τους πορεία με την ενηλικίωση και βαθμιαία υποστρέφουν μετά τη γήρανση.
«Γεννιόμαστε χωρίς σπίλους και φεύγουμε από τη ζωή χωρίς σπίλους!»
Επομένως ο κάθε σπίλος μπορεί να έχει διαφορετική εικόνα ανάλογα με την ηλικία, τη θέση και το φωτότυπο του ατόμου, αλλά και ο ίδιος σπίλος μπορεί να μεταβάλλεται στην πορεία της ζωής του.
Η κλινική τους εικόνα ποικίλει. Μπορεί να είναι επίπεδοι ή να προβάλλουν σαν οζίδια, το χρώμα τους επίσης κυμαίνεται από ανοιχτό καφέ έως μαύρο ή και μπλε, ενώ μπορεί να εντοπίζονται σε οποιοδήποτε σημείο του σώματος, όπως και στο τριχωτό της κεφαλής, στους όνυχες, σε παλάμες και πέλματα ή και στον οφθαλμό. Η εικόνα τους μπορεί να μιμείται καλοήθεις βλάβες , όπως η σμηγματορροϊκή υπερκεράτωση ή και κακοήθεις, με κύριο ζήτημα τη διαφορική διάγνωση σπίλου και μελανώματος.
Η διάγνωση και παρακολούθηση σπίλων γίνεται in vivo και ανώδυνα με τη Δερματοσκόπηση.
Ο Δερματολόγος κατέχει την αποκλειστική επιστημονική γνώση και ειδίκευση να αξιολογήσει τις βλάβες του δέρματος και να εκτιμήσει την ύπαρξη ύποπτων βλαβών και την ανάγκη παρακολούθησης ή αφαίρεσής τους.
Συστήνεται ο ετήσιος έλεγχος των σπίλων και λοιπών βλαβών του δέρματος, καθώς και η ανά έξι μήνες αυτοεκτίμηση των ατόμων για την ανίχνευση νέων βλαβών ή βλαβών που παρουσιάζουν μεταβολές.